Ömrün geçiciligi üzerine

Ömrün geçiciligi üzerine

dogduk büyük ve ölecegiz yaşam nimetleriyle dirilirken yaşamın bizi birgün özümüze döndürecegi topraga dogru egilmekteyiz.

 insan hayata geldiginde yaşamın güllük gülüstanlık oldugunu herşeyin hayalleri dogrultusunda gerçekleşecegini sanar üstelik hiçbir çaba ve fedakarlık yapmadan karşılıksız olarak bişeyleri kazanma istegi insanlıgın tembelligi onu Göksel varlıklara sıgınmaya itti korku ve ümit insanları asırlar boyunca kontrol etti insanın insana yaptıgını hiçbirşey insana yapmadı bir insan binlerce insanın sebebi oldu.

Ancak ömür geçti geçiyor yaşlılıgın onlara birgün gelecegini bu yaşlılıgın ölümün habercisi oldugunu bilmezlermi gençliklerine özenip dururlar çocukluklarına dair çok az anısı olanlar mükemmel oldugunu sanarak oyalanır dururlar halbuki bu dünyada zaman geçtikçe insanlık içinde şartlar oldugunlaşmakta o halde nasıl eski daha iyi olabilir.

Eski tecrübedir ve tecrübe kazanılması en zor olan bilgilerdendir ne mutluki o yaşlılara hayatlarını bilgi ve Bilgelikle geçirip son zamanlarında bu kazanımlarını okur insanlıga anlatırlar. 

Çogu insan su gibi tertemiz ve berraktı ilk gözlerini açtıgında aslında herkes dahi herkes biraz cani ve herkes biraz masum ve hayalperesttir bunlar iyidir ancak sosyal ortam özellikle dogdugumuz aile akraba şehir sizin bir kuşda yapabilir bir ejderhada.

Evet ömür geçicidir ve zamanın hesabını yapıp degerli işlere harcamaya çalışmak iyidir ancak görüyoruzki en ahmakla en bilge için ömür sayılı ama ikisinin farkı dünyaya kattıklarıdır. Bilge kişi dünyada adından saygıyla söz ettirir cahil ise ot gibi yaşar gider ama şunu da bilmeliyizki bilgimiz arttıkça artan egomuz bizi insanlıgımızdan uzaklaştırır halbuki bilmenin amacı insanlıga yaklaşmaktır.  O sebeple ömrün heba edilecek boşa harcanacak tek bir saniyesi yoktur.

Ölüm geldiginde dünyadan ayrılmak sana acı vermesin çünkü ne zenginlik ne itibar yücelik nede diger şeyler insana fayda eder ömür boyu huzurlu bir yaşam mümkün degildir insan yaşadıgı acılarla olgunlaşır üzüntü ve ızdırap yüregini burkabilir son anlarında ama bilmeliki insan yaptıgı işlerle anın önemini kavrar sorumlulugunu yerine getirmemiş bir kişi hiç mutlu olurmu.

Üstelik ölümden sonrasının cevabını veeren mantıga yada duyguya bakıp bişeyler beklemekde yanlış çünkü şuan var sonsuza kadar sürüp gidecegini sandıgımız ama kuş kanadı gibi uçup giden şu an biz şuanda öldürüyoruz ölümü o halde niye korkalımki ölümden ne demiş monteigne:

Eger birgün dünyada yaşamışsan bu bütün günlere denktir ne diye sonsuza kadar yaşamayı istiyorsun bak güneş dogar gündüz olur ay dogar gece olur bütün günler ve geceler aynı ise ömrün kısalıgına üzülmek akıllıca bir işmidir ?